Poduszka mojej Babci Jasi

Znalazłam ostatnio wśród szpargałów ze starego domu mojej śp. Babci Jasi ozdobną poduszkę. Poszewka jest z lnu, ręcznie przez nią haftowana kolorowymi kordonkami. Nie wiem skąd był wzór, pewnie przekopiowany jest z jakiegoś ówczesnego żurnala. Sama powleczka ma chyba z 50 lat co najmniej, zaś wypełnienie Babcia musiała wymienić później, świadczył o tym inny ścieg na jednym z boków poduszki.
Moja Babcia niegdyś bardzo lubiła prace robótkowe, pamiętam jak w dzieciństwie pokazywała mi własnoręcznie szydełkowane serwety, makatę na ścianę w kuchni, często też przerabiała swoje stare ubrania.
Przedwojenne wychowanie, a także przeżyta wojna sprawiły, że moja Babcia była nadzwyczaj oszczędna i nic u niej nie mogło się zmarnować. Każda szmatka, każdy guziczek, każde przydasie musiały zostać zachomikowane w jej szafie. Teraz właśnie moje ostatnie znalezisko z tej szafy Wam prezentuję.
Poduszkę znalazłam przyszarzałą, brudną, poplamioną, kiedy rozprułam ją do prania, w środku, w wewnętrznej powleczce, oprócz kłębu gałganków, oczom moim ukazała się niespodzianka.
Sukienka. Wielokrotnie przerabiana, cerowana, w końcu trafiła jako wypełnienie do poduszki. Pamiętam jak Babcia w niej chodziła latem.
Uprałam razem z powleczkami i zatrzymam, może uda się jakoś ją jeszcze zrefashionować ?
Co do poduszki, to po praniu i starannym prasowaniu okazało się, że materiał jest już nieco nadwyrężony, nadgryziony gdzieniegdzie zębem czasu, więc przywrócenie jej pierwotnej funkcji spowodowałoby, że za niedługo zniszczyłby się całkiem. Dlatego recycling poduszki był konieczny.
Miałam jedna wolną ramę w domu, więc oprawiłam powleczkę, postawiłam na regaliku i pięknie się prezentuje, przy okazji jest chroniona za szkłem. Babcia Jasia chyba by się ucieszyła...?

poduszka

powleczka w środku

zwinięta niespodzianka

a to była sukienka

po oprawieniu w ramę

 w pełnym blasku :)